ορθοδοξη ασκηση

1. 1. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΣΚΗΣΗ
2. 2. ασκητισμός • Ως ασκητισμό θα μπορούσαμε να ορίσουμε την στάση και την πρακτική ενός ανθρώπου ο οποίος εκουσίως και αυτοβούλως στερεί από τον εαυτό του συγκεκριμένα αγαθά. • Τα αγαθά αυτά είναι από αυτά τα οποία ο μέσος άνθρωπος θεωρεί ως αυτονόητα δικαιώματά του ή εν πάση περιπτώσει η απόλαυσή τους θεωρείται εντελώς νόμιμη και φυσική στα πλαίσια της κοινωνίας που ζει.
3. 3. Υπάρχει μια απέραντη ποικιλία λόγων για τους οποίους κάποιος καταφεύγει σε ασκητικές πρακτικές και μια αντίστοιχη τεράστια ποικιλία τρόπων υλοποίησής τους. Ο αθλητής, ο επιστήμονας, ο εργαζόμενος κάτω από ειδικές συνθήκες, αλλά ακόμα αυτός που θέλει να πετύχει εξειδικευμένους στόχους βιώνει διάφορες μορφές ασκητισμού.
4. 4. Σκοπός της ορθόδοξης άσκησης • Η ορθόδοξη άσκηση θέλει να βγάλει τον άνθρωπο από την ατομικότητα, από την απομόνωση, από το κλείσιμο στον εαυτό του και να τον επαναφέρει στη σχέση, στη φύση του που είναι εκκλησιαστική, να τον κάνει μέλος της Εκκλησίας. • Η ορθόδοξη άσκηση θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο να συναντήσει το Πρόσωπο του Θεού και τα πρόσωπα των αδελφών του. Γι’ αυτό το σκοπό και μόνο χρειάζεται η άσκηση.
5. 5. κομποσχοίνι • κάθε κόμπος του κομποσχοινιού έχει εννέα σταυρούς, που συμβολίζουν τα εννέα τάγματα των Αγγέλων.
6. 6. Ορθόδοξος μοναχισμός • o μοναχ ς οφείλει ναὸ συγκεντρώσει τη διάνοιά του περ τον Θε και να μηὶ ὸ διασπάται η σκέψη του σε κοσμικ ζητήματαὰ . • Έτσι, με την προσευχ κα τηὴ ὶ νήψη(αυτοσυγκέντρωση της σκέψης στη νοερ προσευχὰ ὴ κα την ιερ ησυχίαὶ ὰ ) θα οδηγηθεί στην κάθαρση των παθών και την θεία έλλαμψη του νου.
7. 7. Σε αυτ συνίσταται ηὸ προσπάθεια του μοναχού που είναι μία σταυρικ καιὴ ασκητικ ανάβασηὴ απ την φιλαυτία και τονὸ εγωισμὸ στην αποταγ (αποκήρυξηὴ των κοσμικών), υποταγ στον ηγούμενοὴ ἢ τον πνευματικό του γέροντα, υπακο και υπομον στιςὴ ὴ θλίψεις κα τις δοκιμασίες.ὶ
8. 8. ΑΡΕΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΣΚΗΤΗ • Ακτημοσύνη • Υπακοή • Εγκράτεια Μοναχός μπροστά σε αθωνίτικη καλύβα. Δεκαετία του 1920.
9. 9. ακτημοσύνη • Όχι μόνο απαλλαγή από χρήματα και κτήματα αλλά απελευθέρωση από κάθε φροντίδα και επιθυμία κτήσεως. • Αυτός που προσέρχεται στο μοναχισμό καλείται να πετάξει κάθε βιοτική φροντίδα και επιθυμία.
10. 10. υπακοή • Η υπακοή είναι μία από τις πιο κεφαλαιώδεις αρετές του μοναχού. Είναι προυπόθεση για την ταπεινοφροσύνη, που είναι κατά γενική ομολογία η κορωνίδα όλων των χριστιανικών αρετών. Οι Πατέρες τοποθετούν την υπακοή πάνω από την νηστεία και την προσευχή.

Όσιος Δωρόθεος – Μία μεγάλη ασκητική μορφή († 13 Αυγούστου)

Όσιος Δωρόθεος: Εορτάζει στις 13 Αυγούστου εκάστου έτους.
«H διάκρισις εν λόγοις σοις ερρύη, Ω Δωρόθεε των μοναστών το κλέος». 
– Ο αββάς (πατήρ) Δωρόθεος είναι μεγάλη ασκητική μορφή του 6ου αιώνος μ.Χ., που όμως στον πολύ κόσμο παραμένει άγνωστη.
Σε νεαρή ηλικία εγκαταβίωσε σε κοινόβιο Μοναστήρι, στο οποίο ηγούμενος ήταν ο αββάς Σέριδος. Σε κοντινή απόσταση από το Μοναστήρι ζούσαν τότε οι δυο μεγάλοι ασκητές Βαρσανούφιος και Ιωάννης, οι οποίοι είναι γνωστοί από το βιβλίο «Βίβλος Βαρσανουφίου και Ιωάννου», που περιέχει τις σοφές απαντήσεις που έδιδαν σε διάφορα ερωτήματα πνευματικής φύσεως. Επειδή ήσαν έγκλειστοι, ελάμβαναν γραπτώς τις ερωτήσεις και πάλι γραπτώς έδιναν τις απαντήσεις.
Ο Όσιος Δωρόθεος, αυτούς τους αγίους ησυχαστάς, τους ευλαβείτο πάρα πολύ και με την σύμφωνη γνώμη του ηγουμένου Σερίδου τους συμβουλευόταν για κάθε σοβαρό θέμα, που είχε σχέση με την πνευματική του πορεία και χωρίς την σύμφωνη γνώμη τους τίποτα δεν έπραττε. Στο συναξάρι του οσίου Δωροθέου αναφέρονται ερωτήσεις του προς τους μεγάλους αυτούς ασκητές, καθώς και οι σοφές απαντήσεις που λάμβανε. Αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα. Κάποτε ο λογισμός τον ξεσήκωσε να φύγει από το Μοναστήρι και να πάει στην έρημο, για να ζήσει με περισσότερη ησυχία και προσευχή, αφού στο Νοσοκομείο της Μονής, όπου διακονούσε, είχε πολλούς περισπασμούς και δεν εύρισκε ησυχία και αρκετό χρόνο για προσευχή και ανησυχούσε μήπως έτσι «χάσει την ψυχή του».