ορθοδοξη ασκηση

1. 1. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΣΚΗΣΗ
2. 2. ασκητισμός • Ως ασκητισμό θα μπορούσαμε να ορίσουμε την στάση και την πρακτική ενός ανθρώπου ο οποίος εκουσίως και αυτοβούλως στερεί από τον εαυτό του συγκεκριμένα αγαθά. • Τα αγαθά αυτά είναι από αυτά τα οποία ο μέσος άνθρωπος θεωρεί ως αυτονόητα δικαιώματά του ή εν πάση περιπτώσει η απόλαυσή τους θεωρείται εντελώς νόμιμη και φυσική στα πλαίσια της κοινωνίας που ζει.
3. 3. Υπάρχει μια απέραντη ποικιλία λόγων για τους οποίους κάποιος καταφεύγει σε ασκητικές πρακτικές και μια αντίστοιχη τεράστια ποικιλία τρόπων υλοποίησής τους. Ο αθλητής, ο επιστήμονας, ο εργαζόμενος κάτω από ειδικές συνθήκες, αλλά ακόμα αυτός που θέλει να πετύχει εξειδικευμένους στόχους βιώνει διάφορες μορφές ασκητισμού.
4. 4. Σκοπός της ορθόδοξης άσκησης • Η ορθόδοξη άσκηση θέλει να βγάλει τον άνθρωπο από την ατομικότητα, από την απομόνωση, από το κλείσιμο στον εαυτό του και να τον επαναφέρει στη σχέση, στη φύση του που είναι εκκλησιαστική, να τον κάνει μέλος της Εκκλησίας. • Η ορθόδοξη άσκηση θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο να συναντήσει το Πρόσωπο του Θεού και τα πρόσωπα των αδελφών του. Γι’ αυτό το σκοπό και μόνο χρειάζεται η άσκηση.
5. 5. κομποσχοίνι • κάθε κόμπος του κομποσχοινιού έχει εννέα σταυρούς, που συμβολίζουν τα εννέα τάγματα των Αγγέλων.
6. 6. Ορθόδοξος μοναχισμός • o μοναχ ς οφείλει ναὸ συγκεντρώσει τη διάνοιά του περ τον Θε και να μηὶ ὸ διασπάται η σκέψη του σε κοσμικ ζητήματαὰ . • Έτσι, με την προσευχ κα τηὴ ὶ νήψη(αυτοσυγκέντρωση της σκέψης στη νοερ προσευχὰ ὴ κα την ιερ ησυχίαὶ ὰ ) θα οδηγηθεί στην κάθαρση των παθών και την θεία έλλαμψη του νου.
7. 7. Σε αυτ συνίσταται ηὸ προσπάθεια του μοναχού που είναι μία σταυρικ καιὴ ασκητικ ανάβασηὴ απ την φιλαυτία και τονὸ εγωισμὸ στην αποταγ (αποκήρυξηὴ των κοσμικών), υποταγ στον ηγούμενοὴ ἢ τον πνευματικό του γέροντα, υπακο και υπομον στιςὴ ὴ θλίψεις κα τις δοκιμασίες.ὶ
8. 8. ΑΡΕΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΣΚΗΤΗ • Ακτημοσύνη • Υπακοή • Εγκράτεια Μοναχός μπροστά σε αθωνίτικη καλύβα. Δεκαετία του 1920.
9. 9. ακτημοσύνη • Όχι μόνο απαλλαγή από χρήματα και κτήματα αλλά απελευθέρωση από κάθε φροντίδα και επιθυμία κτήσεως. • Αυτός που προσέρχεται στο μοναχισμό καλείται να πετάξει κάθε βιοτική φροντίδα και επιθυμία.
10. 10. υπακοή • Η υπακοή είναι μία από τις πιο κεφαλαιώδεις αρετές του μοναχού. Είναι προυπόθεση για την ταπεινοφροσύνη, που είναι κατά γενική ομολογία η κορωνίδα όλων των χριστιανικών αρετών. Οι Πατέρες τοποθετούν την υπακοή πάνω από την νηστεία και την προσευχή.
11. 11. Το σκεπτικό είναι ότι άσκηση χωρίς υπακοή γεννά την κενοδοξία και την υπερηφάνεια, ενώ όταν κανείς ενεργεί κάτω από εντολή δεν έχει πρόφαση να υπερηφανεύεται. Υπακοή σημαίνει ανεπιφύλακτο δόσιμο στο θέλημα του Θεού. Ο Γέροντας ή Πνευματικός, βοηθά τον μοναχό ακριβώς επάνω στο θέμα αυτό, και γι΄ αυτό η συμβολή του είναι τεράστιας σημασίας στην εξέλιξη του μοναχού. Σαν ένδειξη υπακοής στο Θεό, ο μοναχός καλείται να ¨κάνει υπακοή¨ στον Γέροντα του.
12. 12. ,Μάλιστα στην ησυχαστική παράδοση η σχέση ηγούμενου μοναχών σημαίνεται :με μία θεολογική τυπολογία ο  ,γέροντας μυσταγωγεί ψυχές ,εκπροσωπεί τον Ιησού εφόσον το μοναστήρι είναι ένα μυστήριο που φανερώνει την κοινωνία της Εκκλησίας και των αγἰ .ων Ο ηγούμενος είναι ο κρίκος μεταξύ Θεού και .μοναχών
13. 13. εγκράτεια • Η αγαμία είναι μέρος της  μοναστικής ζωής, και αυτή  επίσης έχει την αρχή της  στα κείμενα της Καινής  Διαθήκης.  • Γάμος και αγαμία —και τα  δυο είναι μορφές της  Χριστιανικής  πνευματικότητας.
14. 14. Ο μοναχ ς ασκείται σωματικ με την εγκράτειαὸ ὰ του σώματος στη διατροφ και τη φυλακ τωνὴ ὴ αισθήσεων, την εργασία του(το διακόνημα στη μονή),με τη λιτή ενδυμασία και τον απλ τρόποὸ ζωής και συμπεριφοράς. Με τη νηστεία, τις προσευχές, την αγρυπνία, την υπακοή, τα διακονήματα και την εργασία των χειρών του ο μοναχ ς σκληραγωγεί το σώμα του καιὸ καταπολεμά τα πάθη της φιλαυτίας των επιθυμιών και των ανέσεων που επιθυμεί η σάρκα και μάχεται τους πονηρο ς λογισμο ς που ηὺ ὺ προσκόλληση στα υλικ επιφέρει.ὰ
15. 15. • Ο εκούσιος αποκλεισμός  από τις σαρκικές  απολαύσεις δεν έχει σκοπό  να νεκρώσει τον έρωτα  στην ψυχή του μοναχού  αλλά να τον μετατρέψει σε  ένθεο έρωτα • αντιμάχεται τους    σαρκικους και νοερούς  πειρασμούς πού του  προβάλλει ως εμπόδια ο  Πονηρός. 
16. 16. ΓΕΝΙΚΑ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ  ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ  ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΗ Είναι μια ζωή απόλυτα δοσμένη στον Θεό, χωρίς κανένα συμβιβασμό και καμμία υποχώρηση. «Ο άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, πως αρέσει τω Κυρίω· ο δε γαμήσας μεριμνά τα του κόσμου, πως αρέσει τη γυναικί» (Α΄ Κορ. 7, 32-33). Αν στον γάμο ο Θεός δέχεται η καρδιά του ανθρώπου να είναι μοιρασμένη με τον ή την σύζυγο και τα παιδιά, στην αγαμία θέλει ο αφιερωμένος να είναι εξ ολοκλήρου δοσμένος στον Θεό.
17. 17. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ  ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ – Στο Μοναστήρι οι  Μοναχοί εργάζονται  χειρωνακτικά, γιατί  αγαπούν τον κόπο,  σέβονται τη φύση ως  δώρο Θεού και  καλλιεργούν τα δένδρα  και τα φυτά με αγάπη και  υπομονή περιμένοντας  την ωρίμανση των καρπών  ως ευλογία, ποτέ  παραβιάζοντάς την...  •  
18. 18. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ  ΑΠΟΛΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ  ΥΛΗΣ • λέει o Γρηγόριος o Νύσσης, τα υλικά αγαθά «να τα χρησιμοποιείς, αλλά να μη τα παραχρησιμοποιής • γιατί αυτό σε δίδαξε κι ό Απόστολος Παύλος». • Κι o Χρυσόστομος τα καθαρίζει: «Κι αν χρήματα έχεις και πολλά κτήματα, να τα χρησιμοποιείς έτσι σαν να 'σαι περαστικός πού σε λίγο θα τα εγκαταλείψεις, θέες δε θέες», τότε «ούτε ό φτωχός θα δακρύζει για τη φτώχεια του, ούτε ό πλούσιος θα χαίρεται για τον πλούτο του».
19. 19. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ • Η προσευχή είναι η παράστασις του ιδίου του νου μου ενώπιον του Θεού, διότι το σώμα μου ίσως να συμμετέχει, αλλά η πραγματική μου οντότητα είναι ο νους μου. • Αυτός χρειάζεται να παραστεί ενώπιον του Θεού, αφού αυτός με ζωογονεί.
20. 20. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το αν θα δεχθή να ταπεινωθή και να παραστή ενώπιον του Θεού η προσευχή είναι η αληθής παράστασις του είναι μας, και ιδιαίτερα του νου μας, ενώπιον του Θεού, διότι ο νους ακούει, ο νους ορά, ο νους αποκαλύπτει τα βαθύτερα της θελήσεώς μας· ο νους πάει εκεί που θέλομε εμείς.
21. 21. Η άσκηση είναι πνευματική και σωματική συνδιάζοντας την προσευχή και τη χειρωνακτική εργασία.