Ἀγαπητὲ ἐν Κυρίῳ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ Χαράλαμπε. Ἐπειδὴ ἔφθασα εἰς βαθύτατον γῆρας, ζητῶ παρὰ τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς ἡμῶν τὴν ἀπόλυσιν. Ἐπὶ 82 ἔτη παιδιόθεν, ἐν Ἐκκλησίαις καὶ παντὶ καιρῷ ὕμνουν καὶ ηὐλόγουν τὸν Θεὸν ἐν ὕμνοις καὶ ὠδαῖς πνευματικαῖς.
Ἐπὶ 78 ἔτη ὑπηρέτησα τὸν Θεὸν καὶ τὴν Ἁγίαν καὶ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὡς Μοναχός, Ἱεροδιάκονος, Ἱερομόναχος, Ἱεροκῆρυξ, Πνευματικὸς καὶ Ἡγούμενος.
Ἀκούων τὸν ἠγαπημένον Μαθητὴν τοῦ Κυρίου Ἰωάννην τὸν Θεολόγον λέγοντα· «Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν… Καὶ ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν» (Ἰωάν. Α´ Καθολ. 1, 8-10).
Ταῦτα ἀναγινώσκων καὶ ἀκούων, ἐξετάζων ἐμαυτὸν καλὰ καλὰ καὶ βαθειά, εὑρίσκω καὶ γνωρίζω καλῶς ὅτι οὔτε ἀρχὴν μετανοίας οὔτε ἀγαθόν τι ἐποίησα ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ δὲ καὶ ἐποίησα κάποιον ἀγαθόν, τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐμόν, ἒστι ξένον, τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Συναισθανόμενος ὅτι πρῶτος καὶ μεγαλύτερος ἁμαρτωλὸς εἶμαι ἐγώ, ὁ μὴ ποιήσας οὐ δὲν ἀγαθὸν ἐπὶ τῆς γῆς, πρὸς στιγμὴν ἀπελπίσθην καὶ εἶπον οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ σωτηρία.
Ἀλλ᾽ ἀκούσας τὸν ἴδιον τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν νὰ λέγῃ ἐν Εὐαγγελίοις: «Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλ᾽ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν…» (Ματθ. 9, 13), καὶ τὸ «Ἦλθε γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός» (Λουκ. 19, 10).
Ἀκούων δὲ καὶ τῆς Ἐκκλησίας καθ᾽ ἡμέραν νὰ ψάλλῃ: «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ, ἐν Οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενος καὶ δοξαζόμενος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαγχνος, ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντας καλῶν πρὸς σωτηρίαν…», λαμβάνω θάρρος, ἀποδιώχνω μακρὰν τὴν ἀπελπισίαν καὶ πιστεύων καὶ ἐλπίζων ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ποιήσῃ ἔλεος καὶ εἰς ἐμὲ τὸν ὑπὲρ πάντας τοὺς ἀνθρώπους ἁμαρτήσαντα, ὡς ὁ Δαβὶδ κράζω καὶ βοῶ: Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν Οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον πάσας τὰς ἀνομίας καὶ κακοπραγίας μου. Δέξαι με ὥσπερ τὸν Ἄσωτον υἱόν, τὸν Τελώνην, τὴν Πόρνην, τὸν Δαβίδ, τὸν Ληστήν, εἰσάγαγέ με εἰς τὸν Οὐράνιόν Σου Νυμφῶνα καὶ σῶσόν με ὡς Ἀγαθὸς καὶ Φιλάνθρωπος καὶ Ἐλεήμων Θεός….
Μὴ λυπηθῆτε παρακαλῶ διὰ τὸν πρόσκαιρον χωρισμόν, διότι μετ᾽ ὀλίγον θὰ ἴδωμεν ἀλλήλους καὶ θὰ χαρῶμεν τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν οὐδεὶς δύναται νὰ μᾶς τὴν ἀφαιρέση. Θαρσεῖτε, μείνατε ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης. Στερεοὶ εἰς τὴν ὀρθὴν Πίστιν καὶ τὰς Ἀποστολικὰς καὶ Πατρικὰς Παραδόσεις.
Μὴ ἀμνημονεῖτε τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ὀλίγοι ὄντες τὸν ἀριθμόν, διὰ τῆς πίστεως καὶ ἀγάπης, ἐνίκησαν τὸν κόσμον καὶ ἐκπληττόμενοι ἔλεγον: «Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α´ Ἰωάν. 5, 4), καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Διδάσκαλον ἡμῶν, πρὸς ἀλλήλους, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν.
Ὡσαύτως μὴ λησμονεῖτε τὴν ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καὶ τὴν ἐντολήν: «Ταῦτα ἐντέλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», (Ἰωάν. 15, 17), «μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ» (Ἰω. 15, 9). «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α´ Ἰωάν. 4, 16). «Μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. 11, 29), «οὐχὶ μόνον νὰ μάθετε ἀλλὰ καὶ νὰ πράττετε. Καὶ ὅτι ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Ὅταν δὲ ὁ Θεὸς μεθ᾽ ἡμῶν οὐδεὶς καθ᾽ ἡμῶν».
Ἐπίσης μὴ λησμονεῖτε νὰ ζητῆτε τὴν βοήθειαν καὶ συμμαχίαν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ νικᾶτε πάντοτε καὶ νὰ μὴ νικᾶσθε. Ὁ Θεὸς θὰ εἶναι πάντοτε μεθ᾽ ἡμῶν.
Μετὰ τῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφικῆς ἀγάπης
Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 2000, 29 Νοεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου